20 Eylül 2011 Salı

Statik Seyir

Dalları gökyüzüne tutunmak istercesine uzanan yaşlı bir ağaç gibi hissediyorum. Bulunduğum yerden uzaklaşabilmek için makul bir nedene ihtiyacım yok artık. Evrendeki rolüm; gezegendeki olağan rutin seyre tanık olmak ve bunu kayıt altına almak. Bir nevi kayıt defteri rolü üstleniyorum. Bu konuda fillere nazaran daha iyi fakat, statik canlılarız.
Vazifem, kuşların gövdeme dokunmasına izin vermeme engel teşkil etmiyor. Neyse ki onlar da bunun farkında ve günün belirli zamanlarında beni ziyarete geliyorlar. Yaratmış oldukları majör fırtınalar yapraklarımı hareket ettirirken kanatlarının arasında taşıdıkları gökyüzü kırıntılarını toprağa bırakıyorlar. Köklerim evrene daha da sıkı sarılıyor. Sis tüm yamaçları sararken, görüş açımın bir yarasanınkinden daha iyi olduğunu söyleyemem. Gövdemi, dallarımı ve yapraklarımı saran bu perde olan biteni kayıt edebilme işimi güçleştiriyor. Aynı zamanda beslenmek için ihtiyacım olan güneş ışığına da ulaşamıyorum. Doğadaki tolerans mekanizmasının ne zaman devreye gireceği konusunda şüphelerim var. Neyse ki çark hareket ediyor ve güneş ışınları perdeyi aralayıp kabuklarımdaki çatlaklardan içeri giriyor. Bulutlar taşıdıkları ağırlıkları yeryüzüne bırakarak daha hafiflerken hızlanarak uzaklaşıyorlar. Atmosfer terlerken serinliğin keyfini çıkarıyorum.
Geride kalan günler, aylar ve yılların üzerimde yarattığı kronolojik kasvet ve durağan keder yalnızlığımın eskizini oluşturuyor. Sonsuz bir evrenin içinde yer alırken mikro bir gezenden sökülen çivinin yaratmış olduğu boşluğu doldurmaya çalışıyorum. Bu beyhude işlemi gerçekleştirirken boşluğun dışına taşma gibi bir kaygım yok . Zira sadece olan bitene tanık olmak, ötesine geçebilecek hamleyi ise kabuklarımla sararak yok etmek istiyorum. Et ve kemikten arınma sürecim bu reddetme ritüelinden daha az vaktimi almıştı fakat ziyanı yok, epey vaktim var.
Toprağın zihnime aktardığı milyonlarca veri bedenimdeki tüm dokulara, liflere ve yapraklara işleniyor. Soluk alıp verirken ormandaki tüm canlılara bu bilgileri servis ediyorum. Atmosferin perde işlevi devreye giriyor ve bu ekolojik belgeseli seyre koyuluyoruz. Kuşlarsa yorgun bedenime dokunmaya devam ediyor.

1 yorum: